< Dag 28  
Dag 29 Zondag 14 april Herinnering aan Santorini
Logeren bij Dolf en Fumika in Tosa Kamo, Sakawa-machi
Tempel: 36 Shōryūji 青竜寺
Afstand: 8,5 km / lift van Dolf van Tosa Kamo naar Lawson naast Usa Haven
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.

Om 8 uur word ik gewekt door Fumika. Ik ben vannacht paar keer wakker geweest, om 6 uur ook nog een keer, maar ik heb me nog eens lekker omgedraaid: het is tenslotte zondag!
Na het ontbijt pak in mijn spullen en daarna help ik Dolf nog met paar van zijn Mac probleempjes. Als laatste open ik zijn gmail en we wachten tot de pagina geladen wordt, maar hun WIFI is weer zo traag, dat we dat maar voor gezien houden. Ik leg Dolf uit hoe hij er snel bij kan via de link naar gmail op zijn favorietenbalk. Hopelijk opent 't een keer.
Ik neem afscheid van Fumika om 10.30 uur, bedank haar hartelijk voor haar gastvrijheid en al haar goede zorgen. Dolf brengt me naar de haven van Usa. Hij zet me daar om 11.15 uur af bij de Lawson. Ik beloof te mailen en mijn foto's te sturen. Heel erg bedankt voor alles, het allerbeste en wie weet tot ziens!


Fumika-san
Afscheid van het landhuis...
...van Fumika-san en de honden...
... ...en van Dolf-san.
Bij Lawson komt het jonge stel uit Amerika/Canada er ook net aan: Miette en Travis. We doen samen boodschappen en eten en drinken wat naast de winkel. Ze willen kijken of ze een goedkope slaapplek kunnen krijgen bij Kokumin-shukusha Tosa, het is nl. ook een soort jeugdherberg met slaapzalen. Travis geeft net als Miette Engelse les en hij bouwt websites. Hij houdt een blog over hun henro bij: The Purple Leopard.
Zij gaan alvast de brug over richting tempel 36, terwijl ik op mijn gemak mijn inkopen inpak en om 12 uur op weg ga. Ik neem al snel een pad naar beneden langs de haven en over het strand. Zo kan ik via de Marina tot bijna aan de brug komen. De brug valt ook erg mee qua drukte. Het is hier nog rustig op zondag, er komen alleen een paar motorrijders langs, dus het is goed te doen. Ik zie zondagsvissers en ouders met kinderen op het strand aan de overkant. Als ik de brug over ben loop ik eerst een stukje langs de weg en zodra het kan ga ik naar beneden naar het strand met grote rotsblokken en betonnen golfbrekers zijn geplaatst.
De haven van Usa

Over Usa-ōhashi naar...

...schiereiland Yokonami
Waar het strand ophoudt pauzeer ik op de rotsen met onigiri. Daarna ga ik lekker pootjebaden, samen met twee jongetjes. Het water is helemaal niet koud. Hun vader begint een gesprek met me, hij is benieuwd naar mijn reden om de henro te doen. Zo goed mogelijk probeer ik dat uit te leggen. Ik vertel dat mijn ouders gestorven zijn en dat ik hen bij elke tempel herdenk en mijn dankbaarheid uit. Hij begrijpt het, zoals waarschijnlijk elke Japanner dat begrijpen zal.
Ik geef zijn kinderen een snoepje. Ze komen me om de beurt keurig bedanken: Dōmo arigatō.
Om 12.45 loop ik door naar tempel 36, Shōryūji. Het is nog maar 2 km. Ik loop een beetje te dwalen in het buurtje voorbij de restaurants en winkels, ik bekijk een nieuwe dam als ik een verkeerd straatje inloop, het is nog steeds bewolkt, maar warm, zo goed als windstil en ik heb alle tijd.

Strand Yokonami

Visjes kijken

Pootjebaden
Om 14 uur ben ik bij de poort van Shōryūji, daarachter zijn nog 2 hoge trappen naar de tempels. Na de rituelen loop ik rond en maak veel foto's. Het is een mooi terrein in het bos met veel beelden, zoals van Fudō Myōō, aan wie deze tempel is gewijd. Voor een kleine Shintoschrijn staan twee wachters met de gebruikelijk schattige slabbetjes voor.
Als ik de stempel gehaald heb en de weg naar boven naar Kokumin-shukusha Tosa wil gaan zoeken, kom ik Miette en Travis weer tegen. Ze zijn al boven geweest, maar vonden het er toch te duur. Ze gaan nu kamperen op het strand. Het is rustig weer, dus prima te doen. Ik wens ze veel succes en een veilige henro: ki tsukete!
Gelukkig hoef ik niet meer over de weg te lopen, want het is inmiddels hartstikke druk met veel meer bikers, die keihard heen en weer scheuren over de bochtige asfaltweg naar boven.

Winkels en restaurants langs strand

Beelden voor hotel

Een nieuwe dam
Via een tamelijk lastig bospad kom ik eerst bij Villa Santorini, een hotel in de bouwstijl van de Griekse eilanden: alles wit en blauw, ik waan me hier op het eiland Santorini, sugoi! Vooral nu de zon doorkomt en de zee en de hemel langzaam blauw kleuren. Samen met het uitzicht op de zee en rotsen onder me is echt alsof ik ineens op een Grieks eiland in de Middellandse Zee ben. Ik was jaren geleden met Jaap op de Cycladen en toen huurden we een appartement op Santorini, in een dorpje in precies dezelfde stijl. De eigenaar heeft hier een stukje Grieks eiland nagebouwd, omdat hij het uitzicht vanaf hier zo op de zee en de kust bij Santorini vond lijken.
Veel beelden in Shōryuji

Pagode van Shōryuji

Wachter voor een jinja
Ikegami-san is een vriend van Dolf en Fumika en spreekt goed Engels. Hij heeft eerst op Santorini alle hotels bezocht voordat hij hier iets liet bouwen en hij is er erg trots op. Toen hij er foto's van liet zien aan mensen van de Griekse ambassade geloofden ze niet dat het in Japan was. De kamers zijn net als ons appartement op Santorini in de rotsen gemaakt. Villa Santorini en het restaurant Thira met Griekse keuken zijn vanzelfsprekend veel duurder. Een kamer kost er minimaal ¥ 17.500.
Het oude hotel dat er boven staat heet Kokumin-shukusha Tosa en is nu een z.g. Nationaal Lodging House, een soort jeugdherberg. Van buiten is het gewoon een fantasieloze blokkendoos, maar binnen is het ook mooi ingericht met veel foto's van Griekenland aan de muur. Ik kan er voor ¥ 2000 in een slaapzaal, maar ik neem toch maar privé-kamer met diner en ontbijt: ¥ 6800. Voor dat geld heb ik een mooie tatamikamer met al weer zo'n prachtig uitzicht.

Miette en Travis

Op weg naar boven

Een lastig pad

In de lobby staat een automaat met Häagen-Dasz ijs en ik neem een groene thee-ijsje, mmmm lekker met die warmte. Ondertussen geniet ik van het uitzicht voor mijn open raam. De zee is spiegelglad nu, wel even anders dan toen ik op Muroto-misaki in hotel Ake no Hoshi zat precies een week geleden!
Ik ga een wasje doen en daarna in de ofuro die buiten aan de zijkant van het hotel is is met hetzelfde uitzicht. Heerlijk om zo in het bad te drijven, wat een genot... Ik heb er het rijk alleen, totdat er 2 Japanse vrouwen bijkomen, zij doen de henro met de bus.
Villa Santorini en restaurant Thira

Met terrasjes
Om 18 uur is het diner in een gewone eetzaal met tafels en stoelen. Ik krijg een luxe picknickbox vol met schaaltjes met lekkere hapjes, sashimi en tempura. De eetzaal zit redelijk vol met een buslading henrosan, er wordt veel gelachen en er worden grote glazen bier bij 't eten gedronken, ook door de dames.
Ikegami-san komt een praatje met me maken. Hij stelt voor om mij en nog een andere henrosan morgen naar de ferry van 10.05 in Umetate te brengen. Dan ben ik al om 11 uur in Yokonami. Ik wilde eigenlijk eerst een stukje langs de kust wandelen en dan pas verderop de ferry nemen. Maar dat schijnt erg moeilijk te zijn omdat de ferry niet altijd alle aanlegplaatsen aandoet. En als Ikegami-san zegt dat Kūkai de route langs het Yokonami schiereiland ook met boot deed, ben ik om. Dus morgen om kwart voor 10 zal ik klaarstaan in de lobby.

Uitzicht uit mijn raam...

... op Villa Santorini, Saki-yama en Usa

Een heerlijk diner
Ik kan morgen vanaf Yokonami eerst een stuk lopen bijv tot Bangai tempel 5 Daizenji en vandaar verder met de JR Dosan Line vanaf Tosa Shinjō tot Kubokawa. Dat is maar 500 m van tempel 37, Iwamotoji. Ikegami-san heeft naar Iwamotoji gebeld en een kamer voor me gereserveerd in de shukubo. Dit keer wel in een slaapzaal, want alle andere kamers waren al bezet. Ik lees op Facebook een berichtje van Joost dat hij daar nu slaapt. Dus die ligt nog steeds een dag voor op mij. Verderop langs de kust is ook weer veel Whale Watching. Wie weet kunnen we daar iets voor afspreken volgende week.
Ik wil op tijd gaan slapen en proberen morgen de zonsopgang rond 5.30 mee te maken vanaf de buiten-ofuro.
Om 20.40 begint het plotsling te bliksemen en te donderen en het gaat flink plenzen. Ik hoor angstig gegil en gelach van de meisjes beneden in de slaapzaal. Maar dit onweer is snel weer over en daarna ruikt het lekker fris bij het open raam.
Ik ga om 22 uur slapen op alledrie de futons uit de kast. Even lief zijn voor mijn rug en heupen...
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow. Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 28  

ō