Wandelen met Kūkai

< Dag 35		Dag 37 >
Dag 36 Zondag 21 april	Verjaardagen vieren
Sun Pearl Hotel in Ainan-machi - ¥ 4800 tatamikamer met ofuro en wc, sudomari Via de Kashiwazaka Trail en bus naar BH Kikusui in Uwajima-shi Afstand: 14 km / 10 km bus van Sun Pearl Hotel > Asahi-ya en 23 km bus Hataji E.S. > Uwajima-eki
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
Vandaag is Noëlle 42 jaar! Ik ben om 6 uur wakker en voel me niet zo goed, ik heb buikkrampen, spierpijn en voel me een beetje depri. Heb ik wel fut om te lopen vandaag? Ik lees in bed eerst een mail van Jaap. Hij heeft uitgezocht wat er aan de hand is met pinautomaten hier. De Japanse banken hebben tot nader order alle pinopnames van Maestro geblokkeerd om fraude tegen te gaan. En geen idee wanneer die blokkade wordt opgeheven. Maar we kunnen proberen om met onze creditcard geld op te nemen. Nou, ik ben benieuwd! Ik sta op en neem een lange warme douche in mijn privé badkamer, daar knap ik van op. Mijn ontbijt bestaat uit een sinaasappel en yoghurt met muesli. Ik pak mijn spullen in en wacht op Joost. Hij komt om 8 uur bij me. Om half negen staan we bij de frontdesk en er is gedoe: Ze hebben alles op één rekening gezet. Natuurlijk willen we ieder ons eigen deel betalen. Joost betaalt eerst met zijn creditcard en dat gaat zonder problemen. Maar mijn creditcard wordt niet geaccepteerd. De collega van Komoto-san belt naar de bank en krijgt te horen dat ik mijn eigen bank, de ING, moet bellen. Ik zeg dat ik een pincode heb en dat ik denk dat ik die in moet toetsen op het apparaatje dat achter de balie staat. Ik wijs het hem aan, maar hij wil het niet geven. Dan bel ik maar met ING. Het duurt wel even voordat ik iemand aan de telefoon krijg, het is zondagmiddag 17 uur in Nederland. Als ik uitleg wat er aan de hand is, krijg ik te horen dat ik mijn pincode hier moet intoetsen. Tja, dat dacht ik ook al... Om van het gezeur af te zijn betaalt Joost voor mij, staan we gelijk weer quitte. Een dame helpt hem nu en zij geeft hem wel dat apparaat waarop hij zijn code in toetst. Terwijl toen hij de eerste keer betaalde, dat niet hoefde. We snappen er echt helemaal niks meer van... Komoto-san belt een Amerikaanse vriend, ene Eric. Die spreekt Japans en kan voor ons tolken, want mijn Japans schiet tekort om het probleem met onze pinpassen uit te leggen. Ik moet het wel 3 keer aan Eric uitleggen en die vertelt het vervolgens aan Komoto-san. En nog begrijpen ze er allebei geen hout van. Op mijn voorstel rijden we om 9 uur met Komoto-san naar het postkantoor, naast tempel 40. Daar is gelukkig de ATM open. En ook hier krijgen we geen geld met onze pinpas, maar wel met de creditcard. Hèhè, eindelijk wat een opluchting! En Komoto-san, dōmo arigatō gozaimasu voor alle moeite!		Uitzicht van mijn kamer Sun Pearl Hotel
We rijden terug naar het hotel en pakken onze rugzakken. Na veel bedankjes en buigingen staan we dan pas om 10 uur bij de bushalte. De bus naar Uwajima gaat om kwart over 10. Terwijl we wachten bespreken we onze plannen. Joost wil direct doorrijden naar Uwajima om daar het kasteel en het park te bezoeken. En om een goedkoop business hotel te vinden met WIFI. Ik wil uitstappen bij de halte naast Asahi-ya. Het henropad gaat vanaf daar over de Kashiwazaka Trail en dat ziet er in de routegids wel aantrekkelijk uit. Het is ongeveer 9 km tot aan weg 56. Ik kijk wel hoever ik kom en desnoods pak ik vandaar de bus door naar Uwajima. Ik wil graag weer alleen lopen. Ik voel me na paar dagen optrekken met Joost niet vrij meer. Tijdens het lopen en ook in een hotel ga ik toch rekening met hem houden. En door het praten tijdens het wandelen zie ik hele stukken van de weg niet, tenminste niet zo bewust als wanneer ik alleen loop. Hoewel we elkaar wel op van alles wijzen, Joost ziet ook veel. Maar al pratend mis ik toch hele stukken, ik let minder op de bordjes, want Joost heeft de route in zijn hoofd zitten. Hij onthoudt veel meer, terwijl ik voortdurend op de kaart kijk of alles wel klopt. Mijn geheugen is echt al minder. Jaja, oma en haar kleinzoon samen op stap, dat denken de mensen hier! Dus we vieren vanavond onze verjaardagen met een etentje in Uwajima en dan scheiden onze wegen zich. Joost loopt daarna nog 1 week. Hij wil in in Matsuyama bij tempel 50 stoppen. Dan wil hij nog een week naar Osaka om het Japanse grotestadsleven mee te maken. De bus is in no time bij mijn halte, het is slechts 9 km, maar ik ben blij dat ik het eerste stuk niet hoefde te lopen langs de 56. En zo loop ik om 11 uur op een asfaltweggetje langs de Kashiwa-gawa. Het is zonnig en bewolkt met een koude wind.
Bij de bushalte	2,5 km naar Yanaginomizu-daishi	Langs de Kashiwa-gawa
Ik heb last van rochelhoest. Gisterenavond had ik ineens een verstopte neus, ik hoop maar dat ik geen kaze o hite, kou heb gevat. De weg langs de rivier gaat omhoog, na een kwartiertje wordt het al een bospad en daar blaast een keiharde wind van de bergen. Ik moet over 3,5 km tot 460 m klimmen. Na weer een kwartier neem ik een plas- en pufpauze en doe mijn warme vest uit, het pad loopt tamelijk zwaar en ik zweet alweer erg. Ik heb me net weer gefatsoeneerd als ik iemand naar beneden hoor komen. Het is een jongetje van een jaar of 9 in trainingspak met een loopstok. Even later volgen zijn ouders. We groeten, praten even en ik geef ze alledrie een koekje. Ik heb toch veel te veel osettai snoep in mijn tas, ik eet er zelf niet veel van. Ze maken hier hun zondagse wandeling. Ki o tsukete! Ik loop verder met 2 stokken, dat scheelt wel, want het is echt een flinke klim. Om 12 uur rust ik even uit op een bankje. Helaas geen uitzicht vanaf dit pad en nog steeds een koude wind, ik blijf maar 5 minuten zitten anders koel ik te veel af. Een poosje later kom ik bij een klein tempeltje, dit moet Yanaginomizu-daishi zijn. Yanagi betekent (treur)wilg, mizu is water. En daishi staat voor Kōbō Daishi. En inderdaad: in de schrijn zit een beeld van de grote meester. Er is staat rusthut en een toilet. Hier blijf ik wat langer zitten. Er liggen allerlei paparassen op de bank in de hut. Ik kijk ze door en het zijn blijkbaar spullen van een Japanse henro-san: een envelop met briefjes en visitekaartjes, een Japanse routegids, de kaart van Shikoku en nog wat brochures. Ik neem het gidsje en de persoonlijke papieren mee. Ik zal ze opsturen naar het adres dat op de envelop staat. Om half 1 loop ik door, ik heb er net 4.7 km opzitten.
Al snel op het bospad	Hij is al naar de top geweest	Yanaginomizu-daishi
Even later kruist het pad een zo te zien gloednieuw asfaltweggetje, het staat niet eens op de kaart. Ik ga in de berm lekker in de zon en uit de wind zitten en geniet van mijn lunch: 2 onigiri en citroenlimonade met extra vit C. Gelukkig heb ik nu geen last meer van hoesten en mijn ademhaling gaat goed. Om 13.15 uur loop ik door. Vanaf hier is er meer uitzicht vanaf het pad. Ik ben duidelijk bijna op het hoogste punt: 460 meter. Drie kwartier later kom ik langs het tweede toilet. Het waait hierboven behoorlijk. Er staat ook een tempeltje, maar dat is gesloten. Er staat een bord naast, met 大師水 dai shi mizu boven de tekst. Dat begrijp ik in ieder geval: Grote leraar water oftewel Water van Kōbō Daishi. In de gids staat de naam van dit tempeltje: Shimizu-daishi. Shimizu betekent bronwater. Een legende weer blijkbaar. Heeft Kūkai hier een bron gevonden? Of zelf een put geslagen? Ik maak een foto van het bord en neem me voor om de hele tekst later nog eens te vertalen. Ik loop deze kleine gesloten tempeltjes meestal voorbij, zonder er echt in te kijken. Nu ben ik toch nieuwsgierig en ik voel aan het houten hekje. Het zit niet op slot en gaat moeiteloos open. Een verrassing! Ik zie een grote stenen kikker met een kleintje op de rug en er staat een dikke penis voor. En er ligt nog een kleinere penis achter. Dit is vast een tempeltje waar mensen komen bidden voor meer vruchtbaarheid of potentie. In een mandje ernaast liggen biriefjes met namen en wensen. Ik moet er wel om lachen. Om een goede foto van de kikker te kunnen maken zet ik de penis even aan de kant. Maar ik zet hem wel weer terug op zijn plekje natuurlijk.
Mooi uitzicht vanaf het hoogste punt	Shimizu-daishi	Kikker met penis op zijn kop
Als ik later google op Kashiwazaka Trail, vind ik de uitleg door een andere henro-san, Leigh uit Canada, die 10 dagen na mij hier liep en er meer over weet. Het verhaal is als volgt: Een vrouwelijke henro-san viel hier flauw door honger en dorst. In haar droom komt Kōbō Daishi bij haar en vertelt haar te graven bij de wortel van een boom. Als ze wakker wordt ziet ze die boom, graaft tussen de wortels en daar welt het water op. Ze drinkt en loopt herboren weer verder. Hier is het hoogste punt van de pas. Vanaf deze plek is het een mooi uitzicht op de Uchiumi Baai met het schiereiland in het westen en de eilanden verderop in de Uwa Zee. Ik ga even op een bankje zitten genieten van het uitzicht en de zon. Als ik op de grond voor me kijk, valt mijn oog op een kikkertje, dat vlak voor mijn voeten ligt. Het is er net zo een als ik van Mitsuo-san kreeg! Maar dit keer op een halve knijper. Het kikkertje lacht me vrolijk toe. Dit is mijn geluksdag! Om kwart voor drie kom ik bij een rusthut, waar ik een kwartiertje uitrust. Het bospad daalt hierna gestaag, ik voel het goed aan mijn knieën. Af en toe is het erg glibberig door de regen van gisteren. Sommige stukken van het pad zijn kleine beekjes geworden. Een ander stuk zit vol wortels. Ik daal dus langzaam en voorzichtig af.
Uitzicht op de Uchiumi Baai	Gelukskikkertje voor mijn voeten	Bospad vol wortels: voorzichtig!
Ik kom langs een paar bouwvallige schuren met veel rommel rondom en langs weer een tempeltje, de derde Daishi-dō op deze trail, dit keer van beton. Binnen zit Kōbō Daishi op zijn stoel achter houten tralies. Dan door een stuk bos waar allemaal boomstammetjes schuin tegen elkaar zijn gezet. Hele rijen staat er zo dicht op elkaar. Waarom zou dat zijn? Opslag van omgehakte bomen? Nee, ik denk om te voorkomen dat de aarde gaat schuiven bij grote regenval. Landverschuivingen met modderstromen komen hier veel voor. Daarom worden ook heel stukken kale berghellingen vaak met betonnen platen bekleed. Ik word zowaar in gehaald door een henro-san, de eerste die ik op dit pad zie. Hij heeft er flink de vaart in, we groeten elkaar en hij is zo weer uit mijn zicht verdwenen. Volgens mij schrok hij, toen hij zag dat ik een gaijin ben.
Weer een dumpplaats	Kōbō Daishi achter houten tralies	Boomstammetjes in lange rijen
Om kwart voor 4 ben ik eindelijk het bos uit en kom ik op een asfaltweggetje, het gaat over een brug en langs de Yoshihara-gawa. Nog ongeveer 1,5 km naar weg 56 schat ik. Er is daar vast een bushalte, want op de kaart zie ik een school en een postkantoor staan. Hopelijk gaat er snel eentje, ik ben moe. Het was een mooie wandeling, maar het duurde veel langer dan ik verwacht had. Als ik weg 56 oploop, zie ik verderop bij de Hataji E.S een bushalte met automaten ernaast. Ik heb maar net de tijd om er een warm drankje te kopen, want even later komt de bus er al aan. Wat een mazzel! Om precies 17 uur sta ik in Uwajima voor het station. De zon is bijna weg en het is ineens een stuk kouder. Ik ga me in het rolstoeltoilet warmer aankleden. Het is nu 10 uur in Nederland, een goeie tijd om Noëlle te bellen en haar te feliciteren met haar 42ste verjaardag. Ze is net met Stefan op weg naar Hoorn om de kinderen op te halen. Ik laat Joost via Facebook weten dat ik er ben. Hij zit bij een PC in een hotel achter het station, waar hij geen kamer heeft. Hij slaapt in B.H. Kikusui een stukje verderop. Ik zoek hem op en we lopen samen naar zijn hotel. Ik vind het er wel OK en neem hier ook een kamer. Die gelukkig niet naar rook stinkt.
Weer in de bewoonde wereld	De bushalte aan de overkant	Aankomst in Uwajima
Nadat ik mijn spullen gedropt heb gaan we ergens eten. We lopen in het donker wat rond bij het station en door de winkelstraten er tegenover op zoek naar iets geschikts. Het eerste restaurant vinden we te druk en te duur, we moeten op de kleintjes passen, Joost zeker! We vinden in een zijstraat een klein restaurantje. We bestellen wat op goed geluk: allerlei vlees en vis aan spiesjes met groentes en gefrituurde oesters. Ik vind het varkensvlees niet zo lekker, maar Joost wel. De vissenlever vind ik smakelijk en de oesters ook. Joost drinkt bier en ik neem een kruikje warme sake. We klinken op zijn, Noëlle's en mijn verjaardag. Het is een gezellig zaakje met een vriendelijke bediening. En blijkbaar populair, alle tafeltjes zijn bezet. We maken een praatje met de twee mannen naast ons en ze maken graag een foto van ons samen.
Het smaakt Joost goed	Vlees en groentes op spiesjes	Kampai!Proost!
Als we willen gaan afrekenen bij de gastvrouw aan de bar, spreekt een vrouw die daar zit ons aan. Wie zijn we en waar komen we vandaan? Ze pakt om de beurt onze handen vast en roept hoe mooi ze ons vindt. En zo knap van ons dat we de henro doen. Ze wil onze rekening betalen, ze staat er op. We bedanken haar heel hartelijk. Als ik zeg dat ik het een heel mooi purezento, cadeau vind, omdat we vandaag onze verjaardagen vieren, geeft ze ons er nog eens 1000 yen extra bij. Dat is wel hele mooie osettai! En dat mogen we niet weigeren... Onder veel gelukwensen, gelach en gezwaai verlaten we het restaurantje.
Het zit hier vol	De goedlachse gastvrouw	De gulle osettai-dame
We lopen terug, helemaal vrolijk en besluiten lachend dat we nu gelijk naar het grote restaurant op de hoek bij het station gaan waar we allebei een lekker dessert uitzoeken: Joost een grote sorbet en ik ijs met sesamkoekjes. Smullen... Dit is toch echt een verrassend verjaardagsfeestje! Om 21 uur zijn we terug in het hotel en nemen we afscheid van elkaar. Joost neemt morgenvroeg de trein van 6.11 naar Muden en loopt vandaar naar de tempels 41, 42 en 43. We houden contact via Facebook. Ik neem morgen een vrije dag om mijn 62ste verjaardag gepast te vieren en ga me daarom inchecken bij het sjiekere en dus duurdere Hotel Clement naast het station. Om 21 uur neem ik een heerlijk lang heet bad en duik daarna snel mijn bed in. Oyasuminasai!
Oishii!	Een mooie afsluiting...	...van deze feestdag
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow. Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 35		Dag 37 >